Poliizopren jest homopolimerem polimeryzowanym z izoprenu, monomeru kauczuku naturalnego z wysokim udziałem odmiany cis, tzn. o wysokiej jednolitości. Zalicza się on więc do tzw. stereokauczuków, które składają się ze sterycznie takich samych łańcuchów monomerów. Polimeryzacja przebiega w roztworze. W zależności od typu katalizatora otrzymuje się w strukturze cząsteczkowej różne produkty.

W przeciwieństwie do kauczuku naturalnego poliizopren nie musi być uplastyczniany.

Właściwości mechaniczne: nie napełnione wulkanizaty posiadają, w przeciwieństwie do kauczuku naturalnego, niższy poziom wytrzymałości, gdyż kauczuk naturalny, ze względu na swoją krystalizację wydłużeniową wykazuje wysokie wartości wytrzymałości na zrywanie i na rozrywanie. Korzystny jest również fakt, że IR wykazuje generuje niewiele ciepła przy obciążeniu dynamicznym.

Właściwości termiczne: długotrwała wytrzymałość cieplna dla kauczuku naturalnego przy 60–70^oC. Temperatura przejścia szklistego leży również w pobliżu kauczuku naturalnego, tj. ok. (-50^oC).

Odporność na chemikalia i czynniki spęczniające: poliizopren podobnie jak kauczuk naturalny jest niepolarny i z tego względu jest szczególnie nieodporny na niepolarne czynniki. Oleje mineralne, paliwa, paliwo dieslowskie, węglowodory alifatyczne, chlorowane i aromatyczne silnie spęczniające wulkanizaty izoprenu. Również silnie utleniająco działają takie czynniki jak: kwas azotowy, chromowy, nadtlenek wodoru. Dobrą do średniej odporność wykazują wulkanizaty na wodę, alkohole, glikole, niektóre ketony (aceton), rozcieńczone słabe kwasy i zasady oraz oleje silikonowe.

Mieszaniny zwiększające przyczepność dla opon z kordami stalowymi, opony środki poprawiające przyczepność połączeń gumowo-metalowych, artykuły farmaceutyczne (czyste produkty syntetyczne), materiały wiążące do materiałów pokryciowych (produkty chlorowania).